لطفاً شما هم فكر كنيد

فرار از گفتگو
موضوع دو عنوان از 5 یادداشت پُر مراجعه سایت "گفت و گو" و "روابط خانوادگی" است؛ موضوعی بسیار مهم که به هر مناسبتی در جلسات سخنرانی و... طرح و توصیه کرده ام. و معمولا با استقبال مخاطب روبرو می شود در مجالس، در تلویزیون و یا اینجا! استقبال و اشتیاق افراد برای حرف زدن و گفتن به افراد خانواده - نه شنیدن! - زیاد است اما خدای مهربان به هر کس یک زبان و دو گوش عطا فرموده ...سوال اینجاست: اغلب جوان ها خصوصا دخترخانم های دبیرستانی با نگرانی، آشکارا از نبودِ گفتگو، دوستی و رابطه عاطفی و صمیمی والدینشان با هم (و والدین با آنها) خبر می دهند و از سویی بر اساس پرسش و پاسخ ها و سخنرانی هایم در جلسات گوناگون عمومی در مساجد، هیئات، سازمان ها، کارخانه ها و... و دانشگاه ها و برخی مدارس تهران و سایر شهرها، با نظرخواهی عادی از والدین و فرزندان(...لطفا دست بلند کنید) فراوانی جلسات "گفتگوی خانوادگی" را بسیار کم و با خوش بینی حدود 8-7% می دانم.این کار باید با جدیت و همت همه ی اعضای خانواده انجام شود. اما چرا...؟1. چرا برخی از والدین (زن یا مرد) از گفتگوی عاطفی و موثر با همسر خود، فرار می کنند؟2. نقش شما از الان به بعد -و نه گذشته!- در گرم تر کردن کانون خانواده و صمیمی تر شدن اهالی خانواده چیست؟
------------------------------------------------------------------------------------------* فراموش نکنید سوالم فقط از شخص جناب عالی و در مورد جناب عالی است.
* پاسخ های شما را برای اطلاع دیگر عزیزان منتشر می کنم.

برگرفته از سايت شخصي حجةالاسلام شهاب مرادي